برای لحظه ای در خیال، صنعتی را تصور کنید که مواد اولیه اش ارزان و دردسترس، کارگاه هایش کوچک و غیرمتمرکز، ماشین آلاتش قابل ساخت در هر روستا و توسط خود روستاییان و در عین حال ارزش افزوده اش قابل توجه و محصولش در سطح جهانی پرطرفدار و تقریبا بی رقیب باشد. صنعتی که مزیتش نه در رانت باشد و نه در تولید انبوه. و در عین حال با وجود بی تدبیری ها و بی توجهی ها تاب بیاورد و همچنان به حیاتش ادامه دهد. شاید آرزوی هر صنعتگر و اساسا هر سرزمینی بهره مندی از چنین صنایعی باشد: صنعتی خلاقه. هنوز هر جای جهان که صحبت از فرش می شود در وهله نخست فرش ایرانی را به خاطر می آورد.