فوتبال ایران قبلا هم طعم تعلیق و تحریم را از سوی فیفا و«ای اف سی» چشیده است و هم استقلال و هم تیم ملی با مشکلاتی مواجه شده اند. انگار در فوتبال ایران همه منتظر کنفدراسیون فوتبال آسیا بودند، انگار روح تازه ای از امید در خانه طلبکارهایی که از فدراسیون فوتبال و آن کمیته انضباطی فشل ناامید بودند دمیده شده است.انگار گمشده ای پیدا شده و نامه نگاری ها آغاز. تعداد شاکی ها و نامه نویس ها هر ساعت زیادتر می شوند، در استقلال از مرفاوی زمان واعظ آشتیانی بگیرید تا برسید به مظلومی و فخرالدینی و عمران زاده وعنایتی و... در این اواخر همه حق شان را می خواهند، حقوق شان را می خواهند.

در نفت اتفاقا استقلالی ها در صف اول هستند، منصوریان حتما از نفت طلبکار است اما خرمگاه و دیگران که سال ها در نفت زحمت کشیدند و حقوقی نگرفتند حالا فرصت را مغتنم تر می دانند. تراکتور سازی هم مثل استقلال پارسال محروم شد و حالا آنها هم شاکی زیاد دارند و البته زمانی بسیار محدود.در مورد پرسپولیس طلب کار ها حتی همین حالا در درون تیم هم هستند. این تیم از چین و ماچین طلبکار دارد و به نظر می رسد ضرب الاجل کنفدراسیون آسیا تهدیدی بسیار بسیار جدی است چون پرداخت بدهی های این تیم ها تقریبا مقدور نیست.ساده ترین نگاه دعوا با مدیران است. این بی منطق ترین و بی اطلاعات بودن ترین وضعیت ممکن است. موضوع اصلی این است: استقلال و پرسپولیس طبق دستور مجلس از سال 91 تا کنون از کمک دولت منع شده اند. چرا؟ چون باید خصوصی می شدند!احتمالا در شهریور ماه فوتبال ایران مردود خواهد شد چون نمی توان همه این بدهی ها را صاف کرد. به نظر می رسد باید دست به دعا برداریم تا کنفدراسیون زیاد سخت نگیرد و مثل مرتبه های قبل نباشد.