خورهای بندرعباس، پایتخت اقتصادی ایران، پناهگاه معتادان و بی خانه هایی شده اند که ریالی برای هزینه های زندگی خود ندارند. شاید به یاد نام گذاری گورخواب ها در شهریار، بندری ها هم به این افراد «خورخواب» می گویند. آنها در پیشروی های دریا به داخل شهر که خورهای ریزودرشتی را در بخش جنوبی بندرعباس به وجود آورده، زندگی می گذرانند و زندگی شان ترکیبی است از مصرف مواد مخدر، تهیه غذا و تفکیک زباله. گزارش یک رسانه محلی حکایت از آن دارد که کارتن خواب های بندرعباس، روزها زباله های سطح شهر را می جورند تا چیزی برای فروش پیدا کنند و عصرها به جاهای خود در بستر خورها برمی گردند و زندگی خود را در بستری از فاضلاب شهری، حشرات ناقل بیماری های واگیردار و... ادامه می دهند. این خورها که در واقع کار سیل بند را هم انجام می دهند، در صورت بروز هرگونه حادثه غیرطبیعی، می توانند قتلگاه خورخواب ها باشند. کارتن خواب های بندرعباس هم مانند بسیاری از کارتن خواب های شهرهای دیگر کشور نیاز به حمایت های درازمدت و کوتاه مدت دارند؛ نگران کننده است اگر تصور کنیم آنها روزی از خورها بیرون بیایند و برای کسب آنچه حق خود می دانند، به سمت مرکز شهر روانه شوند.