روزهای آینده به دلیل در پیش بودن مراسم تحلیف رییس جمهوری و تنفیذ رای مردم به دکتر روحانی و معرفی کابینه و رای اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی، از سیاسی ترین ایام سال خواهد بود. خوب است رییس جمهوری در اوج تدبیر و با داشتن پشتوانه های نظری و تجربی قابل دفاع درباره دولت آینده تصمیم بگیرد و عمل کند. دو نکته را در این مختصر به رییس جمهوری محترم توصیه می کنم.

اول- پیش تر نوشتم که کابینه اول دکتر روحانی چند وزیر شاخص دارد که هویت این دولت محسوب می شوند و بنابراین قطعا در دولت بعدی دکتر روحانی هم باید حضور داشته باشند. این وزرا به گمان غالب کارشناسان دست به کارهای بزرگ و قابل دفاع زده اند و تداوم برنامه های آنان قطعا برای مردم و کشور دستاوردهای خوبی خواهد داشت. اول وزیر امور خارجه با آن دستاوردهای بزرگ در عرصه دیپلماسی و مذاکرات هسته ای. دوم وزیر نفت با احیای صنعت نفت و کسب مجدد اعتبار ایران در اوپک و بازار نفت و ده ها پروژه بزرگی که به انجام رسانده یا در دست اقدام دارد. سوم وزیر بهداشت که با طرح سلامت خود نشان داد عدالت را می توان فراگیر کرد و به درمان مردم سامان داد. چهارم وزیر راه و شهرسازی که فراتر از انتظار در حیطه حمل ونقل هوایی، ریلی، دریایی و جاده ای وارد شد و کارش در حیطه مسکن هم قابل توجه بوده است. این محورهای دولت قبل را باید حفظ کرد و بقیه دولت را با اینان هماهنگ کرد و کسانی را برای وزارتخانه های دیگر برگزید که چالشی برای این نقاط قوت دولت ایجاد نکنند.

دوم- از خیر انفکاک وزارتخانه ها در دولت کنونی باید گذشت. جدا کردن چند وزارتخانه مهم در این دولت یعنی مشغول شدن بخش بزرگی از دولت به کارهای روزمره اجرایی در تقسیم وظایف و نیروی انسانی و ساختمان ها و... که شاید سه سال هم طول بکشد. بهتر است دولت لایحه تفکیک وزارتخانه را از مجلس پس بگیرد و این کار را به شروع کار دولت بعد محول کند. به نفع هیچ دولتی نیست که در وسط کارش دست به اینگونه تغییرات ساختاری بزند.