کار خداوند متعال، افاضه رحمت است و به دنبال کسب سود از خلقت نیست. سوال این است که چرا خداوند انسان را خلق کرد؟ خداوند که عرش و کرسی و این همه فرشتگانی را خلق کرده است که جز خودش تعداد آنها را کسی نمی داند؛ ملائکه ای که زندگی شان تسبیح خداوند است؛ با آفرینش آنها، افاضه رحمت محقق می شد، پس دیگر چه نیازی به خلقت انسان بود؟

پاسخ این است که تنها انسان می تواند خلیفه خداوند شود؛ اما باز سوالی پیش می آید که چرا بین این همه ملائکه با این تسبیحات شان، باید انسان خلیفه خدا باشد؟ چرا انسانی که طبق سخن ملائکه، می تواند فساد و خونریزی کند، باید خلیفه خدا باشد؟