جامعه شناسی به عنوان دانشی برای مطالعه زندگی اجتماعی گروه ها و جوامع انسانی، سابقه ای هشتاد ساله در ایران دارد و در دوران های مختلف این عمر کوتاه نیز فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته است. با این همه دانش آموختگان جامعه شناسی، این سال ها را سال های انزوای جامعه شناسی می دانند. سال هایی که تمام ارتباط آنها با نهادهای رسمی از طریق اجرای طرح های تحقیقاتی سفارشی برقرار می شود؛ یعنی پس از مد شدن موضوعی به نام «پیوست اجتماعی» برای طرح های مختلف عمرانی یا فرهنگی و نیز پس از روند صعودی انواع آسیب های اجتماعی. به عبارت دیگر همه ما می دانیم که جای تحلیل ها و تحقیقات جامعه شناختی چقدر در ایران خالی