هنر نمایش از نظر عموم مردم، هنری برای اقشار خاص جامعه است. به طور مثال شما احتمالا برای این که بخواهید عده ای از دوستان گریزان از هنرتان را چند ساعت سرگرم کنید، هیچ گاه دست آنها را نمی گیرید تا به تماشای نمایشی از ساموئل بکت یا نیل سایمون یا شکسپیر با کارگردانی محمد یعقوبی یا محمد رحمانیان ببرید، لابد دست آنها را می گیرید و صاف می روید به تماشای فیلم هایی مثل «گشت ارشاد» یا «پا تو کفش من نکن».

این از آن روست که می دانید آنها می خواهند سرگرم شوند و احیانا ساعتی بخندند تا این که با اثری عمیق و جدی در تئاتر حوصله شان سر برود، اما باید به شما بگوییم که اشتباه نکنید! تئاتر که فقط بکت و برشت