در سال 92 آقای دکتر روحانی در شرایطی بسیار دشوار، ریاست بخش اجرائی کشور را برعهده گرفت؛ شرایطی که به دنبال هشت سال رویاگرایی و رعایت نکردن الزامات ارتباط با جهان، عرصه سیاست داخلی و سیاست خارجی کشور را به تنگنا کشانده بود. در دنیایی که مرزهای ملی کم رنگ شده اند و جهانی شدن اقتصاد واقعیتی است که هیچ کشوری نمی تواند آثار آن را در محیط داخلی خود نادیده بگیرد، دولت های نهم و دهم چنان کردند که خسارت های سنگین آن، اولین خیرمقدم را به کابینه یازدهم و دولتمردان آن گفت.براین اساس، به درستی، دولت یازدهم در اولین قدم، بهسازی و بازسازی روابط کشور را با جهان در اولویت خود قرار داد و به دلیل پایمردی بر این