محمدعلی فلاحتی نژاد، قهرمان پیشین وزنه برداری ایران و جهان که طی یک ماه گذشته به دلیل عارضه کلیوی در بخش ICU بیمارستان بستری بود، روز گذشته دارفانی را وداع گفت.

دیگر خبری از سه چراغ قرمز نیست. حالا همه چراغ ها برای این قهرمان دوست داشتنی وزنه برداری سفید است. فقط 41 سال داشت. زود بود برای رفتن. همین 14 سال پیش بود که قهرمان جهان شد و جفت پا روی سکوی قهرمانی پرید. او اولین و تنها وزنه بردار 77 کیلویی ایران بود که بر طلای جهان بوسه زد. رکورد دوضربش هنوز رکورد ایران است. همان وزنه ای که سال 2003 در رقابت های قهرمانی آسیا بالای سر برد. وزنه 208 کیلوگرم. آن سال رکورد جهان 210 کیلوگرم بود و فلاحتی نژاد تا یک قدمی آن پیش رفت. یک سال قبل از قهرمانی در جهان، برنز بازی های آسیایی بوسان را گرفت و قبل از آن که به مسابقات جهانی 2003 برود، در رقابت های قهرمانی آسیا روی سکوی نایب قهرمانی ایستاد. بهترین رکوردهایش را هم در همان چین زد؛ 155 کیلوگرم در یکضرب و 208 کیلوگرم در دوضرب. وزنه 208 رکورد دوضرب آسیا بود؛ رکوردی که هنوز هم رکورد دوضرب ایران است. واقعا زود بود برای رفتن. بعد از 50 سال راه جعفر سلماسی را رفت.

سلماسی حدفاصل سال های 1952 تا 1960 سرمربی تیم ملی وزنه برداری عراق بود و در سال 1957 نیز همراه با این تیم برای حضور در اولین دوره مسابقات قهرمانی آسیا به تهران آمد. نیم قرن بعد محمدعلی فلاحتی نژاد هدایت تیم ملی وزنه برداری عراق را برعهده گرفت و طی سال های 2010 و 2011 میلادی سکان هدایت این تیم را در رقابت های المپیک اعراب، رقابت های قهرمانی بزرگسالان آسیا، رقابت های نوجوانان جهان و همین طور رقابت های کسب سهمیه المپیک 2012 لندن به عهده داشت. این سال های آخر البته سال هایی نبود که فلاحتی نژاد از آنها لذت ببرد. برای یک قهرمان سخت بود تا در مغازه ای کوچک در دل کوچه ای خلوت بنشیند و دور از وزنه برداری باشد. با این حال واقعا زود بود برای رفتن. تسلیت به جامعه ورزش و خانواده وزنه برداری که یکی از بامعرفت ترین اعضایش را از دست داد.