نور دنبال مرد روی صحنه می آید. مونولوگ کامران آغاز می شود، از دروغ شکوه دارد و غم فاجعه پلاسکو بر جانش نشسته است. از کیارستمی بی آنکه نامی بیاورد یاد می کند و پزشکانی را که در پی قصور آنها، کیارستمی برای همیشه کوچ کرد نشانه می رود و از درخت گیلاسی می گوید که سایه اش بر مزار او، بر سر خاطیان سنگینی می کند. نویسنده ای سرخورده است که تصمیم گرفته در واکنش به ویرانی و هبوط اخلاقی جامعه، رساله ای بنویسد در ستایش دروغ و همسرش را تهدید می کند که اگر بخواهد موجود دیگری را به این دنیای بی ثبات بیاورد، خودش را از تراس به کف خیابان پرتاب می کند. هانا، همسر نویسنده اما دنبال راهی است برای راضی کردن کامران