بندگان خدا! شما را به تقوای الهی و فرمانبرداری از خداوند سفارش می کنم که نجات فردا و مایه رستگاری جاویدان است. خدا آن گونه که سزاوار بود شما را ترسانید و چنان که شایسته بود امیدوارتان کرد و دنیا و بی اعتباری آن و نابود شدنی بودن و دگرگونی آن را برای شما تعریف کرد. پس از آنچه در دنیا شما را به شگفتی وامی دارد روی گردانید، زیرا که مدت کوتاهی در آن اقامت دارید. دنیا به خشم خدا نزدیکترین و از خشنودی خدا دورترین جایگاه است. پس ای بندگان خدا! از غم و اندوه و سرگرمی های دنیا چشم برگیرید زیرا شما به جدایی و دگرگونی های امور دنیایی یقین دارید و چونان دوست مهربانی که نصیحت گر و کوشا برای نجات رفیقش تلاش کند، خویشتن را از دنیا دور نگه دارید.

«خطبه 161 نهج البلاغه مرحوم دشتی»