آه این سر بریده ماه است در پگاه

یا نه! سر بریده خورشید شامگاه؟

خورشید بی حفاظ نشسته به روی خاک

یا ماه بی ملاحظه افتاده بین راه؟

***

در رفته است پاک حساب زمان ز دست

ماتند لحظه ها همه آگاه و نابگاه

ماه آمده به دیدن خورشید، صبح زود

خورشید رفته است سر شب سراغ ماه

***

این سر، سر بریده یحیی به تشت نیست؟

این سر، سری که رفت به مهمانی اله

حسن شهادت از همه حسنی فراتر است

ای محسن شهید من، ای حسن بی گناه

ترسم تو را ببیند و شرمندگی کشد

یوسف بگو که هیچ نیاید برون ز چاه

عالم تمام سائل کوی شهادت است

در بارگاه او چه گدا و چه پادشاه

***

ای چشم های تو حجج بالغ سحر

نام تو دلپذیر و نشان تو دلبخواه

آئینه دار غیرت تنهاترین شهید

یادآور شهادت سردار بی سپاه

شاهد نیاز نیست که در محضر آورند

در دادگاه عشق رگ گردنت گواه

***

خنجر، کدام شمر کشیدت به رو، دریغ!

کنج تنور کیست سر روشن تو آه؟

دارد اسارت تو به زینب اشارتی

از اشتیاق کیست که چشمت کشیده راه؟

از دور دست می رسد آیا کدام پیک

ای مسلم شرف به کجا می کنی نگاه؟

***

تسمه کشیده اسب تو از گرده فلک

با دیدنت سپهر برانداخته کلاه

تا هفت پشت کفر به لرزه درآمده

از جلوه و جلال تو گیجند اهل جاه

مسجد نشسته است به سوگت غریب وار

دف می زند بلند به عشق تو خانقاه

گریان شده است خنده ز داغ تو زار زار

خندان شده است گریه به شور تو قاه قاه

هوش و حواس عقل به هم ریخته تمام

افتاده عشق از نفس تو به اشتباه

لبریز زندگی است نفس های آخرت

آورده مرگ گرم به آغوش تو پناه

***

خونم به جوش آمده ای غربت قریب

بگذار یک دو بیت ندارم ادب نگاه

پشت سر تو این شبح نانجیب کسیت؟

نامرد امرد، این جلب، این سایه، این سیاه

حیف از جلب، دریغ ز سایه که هیچ نیست

این بی تبار، این تلف، این تیره، این تباه

***

گاهی به مسلخی نفست باغ باغ باز

با دست بسته رو به خدا پشت بر گناه