اخیرا دکتر عماد افروغ در مصاحبه با روزنامه اعتماد به نقد تعابیری پرداخت که برای نامیدن جریان های سیاسی از آن استفاده می شود. وی در بخشی از سخنان خود گفت: «اصلا من نمی فهمم حتی عنوان اینها را هم نمی فهمم، مگر می شود کسی اصولگرا باشد و اصلاح طلب نباشد؟ من نمی فهمم. شما یک اصولی دارید و با آن اصول شرایط را ارزیابی می کنید و بعد متوجه ضرورت برخی اصلاحات می شوید. این هم امکان ندارد که یک اصلاح طلب بگوید که من عطف به هیچ اصولی، اصلاح طلبی نمی کنم... آخر چه چپی را در دنیا سراغ دارید که لیبرال باشد؟ چه چپی را سراغ دارید که طرفدار آزادی لیبرالیستی باشد؟ و چه راستی سراغ دارید که طرفدار عدالت باشد؟ چه آش شله قلمکاریه که اینجا درست شده است؟» این سخنان انگیزه ای شد تا در چند قسمت به بررسی چند تعبیر در نامگذاری جریان های سیاسی بعد از انقلاب بپردازم.