در تمام کشورهای جهان برای حفظ امنیت و آرامش شهر و شهروندانش قوانینی وضع می شود که عدم توجه به هرکدام از این قوانین با جریمه های مختلف همراه خواهد بود. در این ستون موارد کوچک اما موثر شهروندی را مرور می کنیم که تجربه های شخصی نگارنده است. اتفاق هایی که از هرکدام نکاتی را آموخته ام. این تجارب را با شما شریک می شوم. ظهر با عجله سوار ماشین شدم، ریموت پارکینگ را که زدم دیدم ماشینی مقابل پارکینگ پارک کرده. رو به روی خانه یک دبستان دخترانه بود. فکر کردم حتما اولیای یکی از بچه ها در شلوغی کوچه جای پارک پیدا نکرده و طاقت نیاورده قلب کودکش دچار اضطراب شود. اما همهمه بچه ها که تمام شد سرایدار در مدرسه را بست و من همچنان منتظر راننده ماشینی بودم که راهم را بسته بود. بعد از نیم ساعت راننده سرخوش از راه رسید تا من را دید عذرخواهی کرد که ببخشید خیلی عجله داشتم. گفتم: «همه عجله داریم ولی ای کاش حداقل شماره تماسی از خودتان پشت شیشه می گذاشتید که بشود تماس گرفت». خندید و گفت: «اول اینکه به شماره ناشناس جواب نمی دم و بعد هم اگه زنگ هم می زدید نمیومدم! کارم مهم بود». از لبخند زننده و وقاحت کلامش عصبانی بودم ولی تمایل نداشتم بیشتر همکلام شوم. سوار ماشین شدم و آقای راننده هم راهی شد.

یادآوری: همشهری، هموطن، راننده گرامی: بر اساس قوانین راهنمایی و رانندگی سد معبر و همینطور توقف مقابل پارکینگ ممنوع است و در صورت تماس با پلیس راهنمایی، خودروی مزاحم با جرثقیل توقیف می شود. پس اگر کسی به ما لطف می کند و به جای تماس با مراجع، منتظر برگشت می ماند جواب لطف را با بی احترامی ندهیم. نوشتن شماره تماس و قرار دادنش پشت شیشه به شکلی که برای دیگران قابل خواندن باشد، مانع بسیاری از مشاجرات می شود. نظر شما چیست؟