بر اساس تمام مشاهدات و تجربیاتی که لااقل در 30 سال اخیر دارم، باید اعتراف کنم که موضوع تاثیرگذاری ارتباطات قومی و خانوادگی در انتصابات مدیران، یک مسئله جدی و زیان آور در بخش مدیریت و اقتصاد کشور است. نمی دانم عنوان «ژن خوب» برای این مقوله مناسب است یا نه، اما این را به خوبی درک می کنم که یکی از مشکلات کلیدی کشور در حوزه مدیریت همین است. در اتحاد جماهیر شوروی، سیستمی به عنوان نومن کلاتورا از سوی حزب تهیه شده بود که هرکس قرار بود به مقامی برسد (از مامور یک روستا تا وزیر و وکیل) باید اسمش در این کتاب وجود می داشت؛ نوعی انحصارطلبی حزب مسلط که از سوی قانون این کشور به تایید رسیده بود. اما اجرای چنین