اکثر کشورهای پیشرفته امروزه سیاست گذاری و مدیریت صنعتی متمرکز را برگزیده اند و با دولت های حداقلی با میزان حضور اندک در اقتصاد، فقط به سیاست گذاری در امر صنعت و تجارت اقدام می کنند.سال هاست که اختلاف نظر در مورد ساختار نهادهای اقتصادی، خود را به صورت تغییر شکل های صورت گرفته در دولت های مختلف نشان می دهد؛ به نحوی که تبدیل سازمان به وزارتخانه، تشکیل یا انحلال معاونت و تفکیک ها و ادغام ها، تبدیل به مساله ای عادی در دولت های مختلف شده است. اما مشکل کاملا واضح این است که هیچ کدام از این سیاست ها نتوانسته ظرفیت های بالقوه اقتصاد کشور را فعال کند و نرخ های رشد پیش بینی شده در برنامه را محقق سازد. ضمن اینکه آمار موجود نیز بر نقش ناکافی صادرات غیرنفتی در پرتفوی صادراتی کشور گواهی می دهند.