دنیای اقتصاد: خودروسازان داخلی گهگاه با طرح موضوع زیان ده بودن محصولات شان، این پرسش را در اذهان ایجاد می کنند که اگر این ادعا واقعا صحت دارد، آنها (شرکت های خودروساز کشور) چگونه و با چه منابعی هزینه های جاری خود را پوشش داده و می دهند؟

طی این سال ها زیاد شنیده ایم که تولید برخی محصولات با ضررهای هنگفت مواجه است، تا حدی که گاهی پای زیان چند میلیون تومانی خودروهای پر تیراژ نیز به میان آمده است. با توجه به این ادعای خودروسازان می توان دو پرسش را مطرح کرد؛ اول اینکه آیا خودروسازان با تولید محصولات زیان ده، عملا از قامت یک بنگاه اقتصادی خارج شده اند. به عبارت دیگر، آیا خودروسازان داخلی تنها به مصلحت و برای حفظ اشتغال و همچنین تامین نیاز بازار (به منظور محتاج نشدن مطلق به واردات) و در کل به دستور دولت فعالیت می کنند، بدون سود و با زیان فراوان؟ در این صورت، دیگر نمی توان نام بنگاه اقتصادی را روی خودروسازان داخلی گذاشت و همچنین باید هر آن در انتظار ورشکستگی آنها به دلیل حجم زیاد ضرر و زیان یا افزایش کمک ها و حمایت های دولتی بود. پرسش دوم این است که آیا خودروسازان ضرر و زیان مربوط به برخی محصولات خود را با افزایش قیمت نامتعارف و گزاف دیگر تولیدات خود جبران می کنند؟ مثبت بودن پاسخ پرسش معنایش این است که خودروسازان داخلی برای ادامه حیات، به بخشی از مشتریان خود از ناحیه افزایش گزاف قیمت برخی محصولات، اجحاف کرده و عملا گران فروشی می کنند.