گروه جهان/ سعید نورزایی، مهاجر افغان که در انگلیس به سر می برد، میل رفتن به مسجد ندارد، اما ایمانش را از دست نداده است. او اگر به مسجد نمی رود به دلیل این است که دیگر از این پرسش تکراری خسته شده است: «وضعیت پناهندگی ات چه شد؟» او می گوید: «وقتی هیچ خبر خوبی از وضعیت پناهندگی ام ندارم، دوست ندارم به مسجد بروم و با این پرسش تکراری روبه رو شوم. همه بلافاصله پس از سلام، همین سوال را از من می پرسند. شاید درست نباشد اما اصلا دوست ندارم وضعیتم را به یاد بیاورم.» شاید حق با او باشد. یک سال از زمانی که او و پسرک ده ساله اش، «ولی خان» از افغانستان گریختند و به انگلیس آمدند، می گذرد. آنها در این سفر پر خطر مادر «ولی خان» و 6 فرزند دیگر خانواده را در مرزهای ترکیه هنگام یک درگیری گم کردند و هنوز هم نمی دانند که آیا آنها مرده اند یا زنده.