اولین نشست مطبوعاتی رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با اهالی رسانه همان گونه که انتظار می رفت،تحت تاثیر دو موضوع «آب» و «محصولات تراریخته» قرار گرفت.

دکتر کلانتری از نخستین روزی که سکان هدایت سازمان حفاظت محیط زیست را در دست گرفت، عنوان کرد «آب» و «بحران مهاجرتی ناشی از خشکسالی» مهم ترین دغدغه های او هستند؛ کلیدواژه ای که البته چند سالی است در بالاترین سطوح مدیریت با نگرانی تکرار می شود. رئیس سازمان محیط زیست با تجربه سال ها وزارت قطعا می دانست به کار بردن عبارت «بحران آب نسبت به مسائل جزئی تری مثل یوزپلنگ در اولویت قرار داد» آن هم در نشستی با حضور خبرنگاران این حوزه با واکنش هایی روبه رو خواهد شد، اما از بیان آن دریغ نکرد.

چرایی این اتفاق نشان می دهد دکتر کلانتری برای خود و سازمان حفاظت محیط زیست، نقشه راهی تعریف کرده است که به «مدیریت آب» در کشور منتهی می شود و در این راه چندان نگران شرح وظایف سازمان و حتی مقاومت های احتمالی در میان رسانه ها نیست.

کلانتری با اشاره به این که «اگر آب نباشد، سرزمین نیست و اگر سرزمین نباشد، دل نگرانی برای محیط زیست دیگر معنایی پیدا نمی کند» گرچه خود را در معرض قضاوت های صریح اهالی رسانه قرار می دهد، اما شاید چاره ای جز تکرار این هشدار نمی بیند که «آب» می تواند به یک بحران ملی تبدیل شود؛ بحرانی که برخلاف شعارها هنوز به نظر، کسی آن را جدی نگرفته است.

با چنین رویکردی شاید ایجاد سازو کارهایی برای ارتباط تنگاتنگ میان بخش آب وزارت نیرو و سازمان حفاظت محیط زیست و همچنین استفاده از ظرفیت علمی دانشگاه ها و پژوهشکده ها و صاحب نظرانی که چون او با صراحت و شهامت موضعگیری کنند، بتواند راهی به سوی برون رفت از این بن بست ارائه کند.

کمتر کسی است که نداند رئیس سازمان حفاظت محیط زیست می توانست در این نشست خبری جملات پراحساسی در وصف یوزپلنگ، تالاب، جنگل و... ارائه کند و مورد تحسین قرار بگیرد، اما در شرایطی که خشکسالی هر روز چهره تازه و بی رحمانه ای از خود نشان می دهد که سایه شومش را روی تالاب ها می بینیم، بیش از شعارهای شیرین به صراحت گفتار نیازمندیم؛ همان حکایت تلخی تازه به از قند مکرر!