با پایان جنگ جهانی اول و سقوط دولت عثمانی و متعاقب آن تشکیل دولت جدید در عراق، یعنی بعد از انعقاد قراردادهای لوزان و سایکس – پیکو، بخشی از کردها به اجبار به عراق فعلی ملحق شدند؛ به همین دلیل از همان ابتدا، نارضایتی ها آغاز و از راه اعتراضات و قیام های متفاوت، مبارزه مردم کرد برای احقاق حقوق خود، تاکنون تداوم داشته است.

اولین قیام، قیام شیخ محمود حفید بود که در 22 مارس 1919 با رهبری ایشان در سلیمانیه، حاکمیت کردستانی اعلام و خود ایشان به عنوان ملک محمود معرفی و شناخته شدند. حاکمیت کردها به رهبری شیخ محمود در مقاطع متفاوتی تداوم داشت تا سال 1930 که از سوی ارتش انگلستان که در عراق حضور داشتند، به این قیام پایان داده شد.