عمادالکتاب: میرزا محمدحسین سیفی قزوینی (12401315خورشیدی) ملقب به عمادالکتاب و از استادان خوشنویس خط نستعلیق در یکصد سال گذشته بود که پیرو و گسترش دهنده سبک و شیوه خاص میرزای کلهر است. وی اولین خوشنویسی است که کتابچه های رسم المشق یا رسم الخط را برای استفاده نوآموزان ابداع کرد. از دیگر کارهای او کتابت بسیار نفیس شاهنامه فردوسی معروف به امیربهادری است که آن را برای مظفرالدین شاه نوشت و به همین مناسبت لقب عمادالکتاب گرفت.

محمد بن منور: محمد بن منور از نوادگان شیخ ابی سعید ابی الخیر و نگارنده کتاب اسرارالتوحید است که پس از 130 سال از مرگ ابوسعید در خراسان آن را نگاشت. تالیف کتاب پس از حمله غزان به میهنه انجام گرفته است و آن را در حدود سال 570 هجری قمری دانسته اند. محمد بن منور کتاب خود را به سه باب تقسیم کرده است. باب اول در ابتدای حالت شیخ، باب دوم به بیان حالات شیخ ابوسعید در سال های میانی زندگی او اختصاص دارد و بسیاری از گفته ها و اشعاری را که به زبان وی رفته، گردآوری و نقل کرده است و باب سوم انتهای حالت شیخ است.