جای خالی دولت در مدیریت تبعات کاهش نرخ سود بانکی مشهود است.

روزنامه صبح نو در این باره نوشت: کاهش سود بانکی در یکی دو هفته اخیر جابه جایی معناداری در سپرده های مردم در بانک های دولتی پدید آورده است. اگرچه کاهش سود بانکی همواره مورد درخواست اقتصاددانان و تولیدکنندگان بوده و ضرورت آن برای به حرکت درآمدن چرخ های تولید امری اجتناب ناپذیر است اما از قرار معلوم، دولت برای بهره برداری از این اقدام ضروری، برنامه ریزی دقیق و کاملی ندارد.

حرکت بخشی از سپرده های مردم از بانک های دولتی به سمت بانک های خصوصی خاص که برنامه اقتصادی معینی ندارند و صرفا وعده سود بیشتر به سپرده گذاران داده اند، نگرانی تکرار ورشکستگی موسسات مالی و اعتباری را به ذهن متبادر می کند.

در این ماجرا بانک مرکزی باز هم غیبتی سوال برانگیز دارد و از سیاست گذاری و اعمال نظارت اطمینان بخش خبری نیست. بخش دیگری از تکانه های تغییر نرخ سپرده های بانکی در روزهای اخیر درتغییرات نرخ سکه و ارز جلوه کرده است و این ها همه از بی برنامگی اقتصاد و رهاشدگی اقتصاد تولید حکایت دارد و در این سرگردانی و بلبشوی بازار، بیشترین سود از آن اقتصاد دلالی خواهد بود و نگرانی افزایش لجام گسیخته نرخ سکه و ارز در سال های ماضی را زنده می کند.

انتظار این است دولت دوازدهم در گام های نخست خود با ارائه طرح هایی درجهت حمایت از تولید و به کار گرفتن سرمایه های کوچک و اندک مردم، که اتفاقا سرمایه ای قابل توجه هم از حیث اقتصادی و هم از حیث روانی و اجتماعی محسوب می شوند، عزم خود را در حمایت از تولید و اشتغال ملی و کنترل و هدایت بازار نشان دهد.

یادآور می شود برخی سیاست های اقتصادی نسنجیده در دولت سازندگی ازجمله در زمینه آزادسازی قیمت ها و نرخ ارز، به رکورد تورمی 49/4 درصد منتهی شد.