توجه به آداب معلمی از دیرباز در فرهنگ اسلامی و ایرانی ما جایگاه خاصی داشته است. یکی از سازمان های مهم آموزش و پرورش در هر جامعه، سازمانی است که وظیفه تربیت معلم را بر عهده دارد و نقطه آغاز تحول در این حوزه نیز عنصر معلم به حساب می آید. اهمیت معلم و نقشی که بر عهده دارد، چنان بالاست که به گفته«ژان پیاژه» روان شناس سوئیسی: «زیباترین اصلاح و بازسازی آموزش و پرورش در صورتی که معلم به تعداد کافی و باکیفیت مطلوب در اختیار نباشد، با شکست مواجه خواهد شد». این مساله در دوره «رضاشاه»مورد توجه نوگرایان و اصلاحگران واقع شد و نتیجه تکاپوی آنان، تصویب قانون تربیت معلم و دانشسراها بود، قانونی که تصویب آن واکنشی