این روزها حاشیه ها و شایعات درباره باشگاه استقلال و شخص علی منصوریان بسیار است. پس از خبری شدن ماجرای دریافت 4 میلیارد تومان توسط او که خیلی زود تکذیب شد، این بار خبرآنلاین گزارش تازه ای از بریز و بپاش منصوریان داده: بریز و بپاشی که در حوزه تغذیه باشگاه اتفاق افتاد. منصوریان که خودش دستی در رستوران داری دارد ظاهرا اعتقاد ویژه ای به تغذیه بازیکنانش دارد و باشگاه را مجبور به چنین هزینه ای کرده.

این یک روایت واقعی است. روایت واقعی از تیمی که این روزها حال و روزش خوش نیست. تیمی که مربی جوانش می خواست نشان دهد علمی ترین مربی ایرانی است. جوانی که خود را غیر از توانایی های بالای فنی، یک متخصص بدنسازی و یک فوق تخصص تغذیه هم می دانست.

مربی جوانی که در کار کردن با جوان ها بی نظیر بود اما تیمش را با ستاره های اسمی بسته بود. ستاره هایی که حالا جلوی نفس کشیدن تیمش را گرفته اند. این ماجرا اما درباره تخصص آقای مربی درباره علم تغذیه است. او از سال قبل تاکید کرده بود بازیکن حرفه ای باید تغذیه اش زیرنظر کادر فنی باشد. برای همین تغذیه بعد از تمرین، آن هم برای دو وعده را به فهرست هزینه های تیمش اضافه کرد. چیزی که در دوره فوتبال خود این مربی ها اتفاق نمی افتاد.

این باید یک اتفاق مهم لقب می گرفت. بازیکن بر اساس برنامه غذایی مربی غذا می خورد. مربی خیلی روی تغذیه بازیکنان حساس بود. مثلا وقتی از او برنامه اردویی خواسته شد، نخستین چیزی که خواست یک خواسته عجیب بود: «آقا ما باید به این بازیکنان روزی دو وعده کافی بدهیم! در هر وعده 50 گرم هیدروکربنات و...» برای همین قبل از هر چیز از کادر مدیریتی فراهم کردن امکانات طبخ کافی را سفارش داد! او به جای پرداختن به جزییات فنی، خیلی روی مسائل اینچنینی ریز شده بود. از سال قبل قراردادی بین باشگاه و کیترینگ تهیه غذا بسته شده بود که حدود نیم میلیارد تومان تنها برای غذاهای میان وعده بازیکنان برای روزهای تمرینات هزینه به همراه داشت: رقمی که تا قبل از این کمتر در ایران سابقه داشته است. قراردادی که اگر در نهایت به اتفاقی مثبت در روند بازی تیم منجر می شد شاید ارزشش را داشت.