1- «نگار» رامبد، فیلمی از «جوان» به بار نشسته ای است که سوای استعداد توزیع خنده و انرژی، خود را در قامت یک خوش ساخت ساز حرفه ای می کند. در نگار، چهار محور برجسته است: «خودکشی، ناکارآمدی حقوق و اجرای شخصی عدالت، خشونت و عشق به مقصد نرسیده.» محتوایی با احساس رضایت مخاطب از فرمی مطلوب که، زمان نگاه کردن به ساعت و پا به پا کردن در سالن را به تیتراژ پایانی فیلم، پیوند می دهد.

2- نگار، قیصر زمانه است. زنی که در تردید میان «دانایی» و «حیات»، اولی را برمی گزیند و در پی آگاهی از چرایی و چگونگی از مرگ پدر، خود را وارد خطراتی می کند که می داند پایان خوشی ندارد. دختری که قبل از فوت پدر (فرامرز ولیان)،