فضاهای دادوستد و تجارت همیشه رکن اساسی در ساختار کالبدی شهرها بوده و بازارهای سنتی همواره به عنوان بخشی از نمود فرهنگی مطرح بوده اند. در گذشته ای نه چندان دور، بازار یک عنصر شهری در مکانی مشخص بوده و حیات شهر و بازار به هم گره خورده و شهرها به واسطه بازارهایشان جایگاه منطقه ای خود را پیدا می کردند. جنب وجوش همیشگی و پیوند تنگاتنگ بازار با زندگی روزمره شهروندان، آن را به قلب تپنده در مرکز شهر تبدیل می کرد. امروزه اما جایگاه بازارهای سنتی در شهرهای جهان سوم به شدت تضعیف شده است. افزایش بیش از حد جمعیت شهرنشین و تغییر در شیوه های دادوستد به ازبین رفتن بسیاری از پیشه ها و خلق مشاغل جدید انجامیده؛