یکی از کلمات نورانی امام جواد(ع) این است که «من اصغی إلی ناطق فقد عبده فإن کان الناطق عن الله فقد عبد الله وإن کان الناطق عن إبلیس فقد عبد إبلیس»؛(1) فرمود هر کس گوش به حرف گوینده ای می دهد، او را پرستیده است و منظور از این گفتن، تنها گفتن در قبال نوشتن یا رفتن و مانند آن نیست. اگر در سوره «ق» ذات اقدس اله فرمود: «ما یلفظ من قول إلا لدیه رقیب عتید»؛(2) انسان هیچ حرفی نمی زند مگر اینکه فرشته ای مراقب او و آماده اوست، این قول در قبال فعل یا رفتن نیست، این قول کنایه از مطلق کار اوست. انسان هر کاری که می کند، فرشته ای مراقب و آماده است؛ نه اینکه یکی رقیب است و دیگری عتید، بلکه آنکه در دوش راست است،