25 سال، مدت زمان کمی نیست برای اینکه همراه و همکلامت را خوب و درست و درمان بشناسی!

بدانی باور و اعتقادش چیست. در سرش چه می گذرد. زیر و بمش به دست می آید. می فهمی چند مرده حلاج است. خوبی هایش چیست و زبانم لال؛ بدی یا بدی هایش از چه جنسی؟ چه چیزی خوشحالش می کند و بر عکس چه اتفاقی و چه حالاتی، حالش را می گیرد و کلافه اش می سازد و عصبی اش می کند! بله 25 سال برای همه اینها کم نیست!

رفیق ما، حالا مثل کف دست، برای ما عیان است. نمی تواند خودش را پشت تعارفات معمول پنهان کند. خودش هم اساسا اهل تعارف و بده و بستان های بی مبنا و از روی رودربایستی و ضعف نیست. همراه ما، برای ما و نه تنها برای ما: برای هر آدمی، مثل خود آینه صاف و روشن و پیداست. زلال است.