استاد سید علی اکبر پرورش ما می بینیم که حضرت سیدالشهدا علیه السلام می فرمایند من به دنبال اصلاح هستم و برای اصلاح آمدم. اصلاح در سخن حضرت به صورت قوی خودش را نشان می دهد. پس اصلاح، گمشده آن روز بود و آن روز چیزی به نام اصلاح حقیقی وجود نداشت. خود اینها یک مشت مطالبی را به عنوان اصلاح و اصلاحات از آن یاد می کردند و خود مفسدین، داعیه دار اصلاح بودند. قرآن کریم هم در مورد منافقین می فرماید، منافقین که مفسدند داعیه دار اصلاح بودند. نکته دیگری که باید توجه کنیم این است که بدترین منکر در آن جامعه (معاویه) تبدیل به معروف شده بود، از او ستایش و تمجید می شد، به او توجه می شد و همه به سمت او می رفتند. معروف ترین معروف های عالم که وجود مبارک امیرالمومنین علیه السلام بود تبدیل به منکر شده بود! این همه پلیدی ها و زشتی ها که در مورد امیرالمومنین علیه السلام نقل کردند به خاطر این بود که زیباترین معروف را منکر جلوه دهند. اما امام حسین علیه السلام می فرمایند: «من به روش جدم و پدرم علی بن ابی طالب عمل می کنم.» یعنی من دنبال این هستم حرکتی ایجاد کنم که سیره بهترین و برترین معروف عالم که الان به صورت منکر جلوه می دهند، احیا شود. هیچ کس حق نداشت اسم بچه اش را علی بگذارد. هر کس سر سوزنی به علی نزدیک می شد، او را می کشتند. معاویه چه جنایاتی کرد! ن90هزار مسجد در قلمرو خودش ساخت و در این مساجد بر فراز منبرها به علی بن ابی طالب دشنام می دادند تا برترین معروف عالم تبدیل به منکر شود. لذا امام حسین علیه السلام سیره امیرالمومنین علیه السلام را ترسیمی از خود می داند.