نمای شهر از داخل خانه اش پیداست. می تواند پرده را کنار بزند و به ساختمان های بلند و کوتاه چشم بدوزد و برای ساکنان شان داستان های دلخواهش را تصور کند. پرده تور صورتی؛ رنگ آرزوهای کودکی زهرا که حالا زنی 24 ساله است با 3 بچه. می گوید: «بیایید ویلای من را تماشا کنید.» ویلای زهرا 4 تیرک چوبی است که عمود در زمین فرو رفته و دورش را تور صورتی چرک پوشانده. سقف را با تکه های چوب و مقوا سرهم کرده اند. با این حال آنقدر درزهای پهن دارد که نمی توان هیچ جوره امیدوار بود حفاظی باشد بر سر زهرا و کودکانش که با پاهای برهنه روی خاکروبه های اطراف خانه بازی می کنند؛ اگر بشود اسم آلونک هایشان را خانه گذاشت.