قرآن می فرماید اگر از فریاد فریادگران غفلت کنید، اسیر خیال می شوید. به خدای حسین علیه السلام، اگر با حسین حرکت کنیم، دنیای وحشت دیگر یک سر سوزنی نمی تواند بر ما حکومت کند. اگر همه ما با حسین (ع) حرکت کنیم، نه اینکه سالی یک روز دست مان را دست حسین بدهیم، بلکه هرروز باید دست مان را به حسین (ع) بدهیم. اگر کسی هر روز دستش را به حسین (ع) داد و هر روز را عاشورا کرد، هیچ کس قادر نیست او را بترساند. این می شود مفهوم انقلاب و سر «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا». نکند یک وقت دست مان را رها کنیم. نکند سالی یک بار هم دست به حسین ندهید. البته او می گیرد، حتی اگر یک روز هم کسی دست بدهد، می گیرد. اگر احیانا دست مان را از دست امام حسین علیه السلام رها کنیم، وحشت بر ما حکومت می کند. «کل یوم عاشورا» یعنی دست تان را هر روز باید به حسین(ع) بدهید، زیرا حسین (ع) دستش را به خود خدا داده است. از این جهت هیچ وقت نمی ترسد.