«وقتی برای اولین بار بعد از سه سال از روزی که برای دوره فرماندهی ارشد انتخاب شده بودم در دوم آوریل 2004 وارد دانشکده پلیس برامشیل شدم، تاثیر خوبی بر جای نگذاشتم. یک ساعت دیر کرده بودم. چهل وپنج سرهنگ دیگر از پیرامون انگلستان انتخاب شده بودند تا رهبران آینده نیروی پلیس باشند. آنها به موقع آمده بودند. تعدادی از آنها بعد از پایان ساعت به من گفتند فکر می کنند که علت تاخیرم در اولین روز معرفی دوباره به نیروی پلیس این باشد که در دقیقه آخر از این دوره محروم شده و با جریان پرپیچ وخم پیش بینی نشده سه ساله انضباطی مواجه شده بودم». این بخشی از کتاب «از ما نیست» علی دیزایی است که به تازگی با ترجمه نگار