بیش از 40 سال باید باشد که در کار مغزپژوهی مشغول هستم. در این مدت متوجه تمایل شدید متفکران و پژوهشگران غربی، به ویژه مغزپژوهان به آیین بودایی شدم. به علاوه از همان زمان شاهد اقبال چشمگیر روشنفکران، هنرمندان و متفکران ایرانی به این نحله فکری نیز بودم که در اکثر آثار برجسته این دوره منعکس است.

در حوزه علمی، نحوه کارکرد مغز در آموختن مراقبه آیین بودایی برای دستیابی به نوعی آگاهی، مدنظر است. به ویژه اینکه این نوع آگاهی، به زبان حال معطوف است و خاطرات تلخ و شیرین گذشته و نگرانی از اتفاقات آینده را در محتوای خود دخالت نمی دهد. علاوه بر آن کاهن های بودایی مدعی هستند که در مراقبه های تعیلماتی