مردم روستاهای منطقه دارخوین و شادگان سالیان سال است که با فقر و محرومیت زندگی می کنند و گویی قرار نیست حالا حالاها از چنگ فقر رها شوند. با قدم گذاشتن در روستاهای این منطقه که آثار 8 سال جنگ تحمیلی هنوز هم بر دیوارهای آن نمایان است، می توان بخوبی این محرومیت عمیق را حس کرد. مردمانی که نداشتن کفش فرزندان شان را تاب می آورند، اما بی سواد ماندن آنها را نه! از این روست که این بچه ها برای تحصیل باید هر روز مسافت هایی طولانی را طی کنند و خود را به مدرسه ای در دوردست ها برسانند. نداشتن مدرسه برای 36 دانش آموز روستای مسعودی بزرگترین حسرتی بود که مردم این روستا و کودکان و نوجوانان آن داشتند و بسیاری از