شهید مدافع حرم کربلایی «علی امرایی» در 11 دی ماه سال 1364 چشم به جهان گشود. او از کودکی به حضور در مسجد علاقه مند بود. رفت و آمدش به مسجد محل، از بچگی اش شروع شد. پدرش جزو هیئت امنای مسجد سیدالشهدا(ع) بود. اول مکبر شد، بعد شروع کرد به قرآن و کم کم دعا خواندن. چیزهایی که در مسجد یاد می گرفت، در دبستان شهید طالقانی که درس می خواند هم سرود اجرا می کرد. قرآن، دعا و تشکیل گروه سرود، از جمله فعالیت هایش بود. علی در سن 12، 13 سالگی مداحی می کرد و هیئت می چرخاند. کربلایی علی امرایی در دوم تیرماه سال 94 در دفاع از حرم حضرت زینب(س) و طی عملیات مستشاری به دست تروریست های تکفیری در سوریه در سن 29 سالگی به درجه رفیع شهادت نائل آمد. از پیکر مطهر این شهید فقط یک دستش باقی مانده بود؛ به یاد دستان بریده حضرت عباس در دفاع از اهل حرم!

نمی دانم چرا به دلم افتاده که از این سفر سالم برنمی گردم و دلم برای حرم حضرت رقیه(س) و حضرت زینب(س) خیلی تنگ است و بیشتر از آن دلتنگ حرم اربابم؛ ولی الان دیوانه حرمین شریف دمشق شده ام. به این سفر می روم چون نیاز است الان در آنجا باشم. به خاطر آرامش دل حضرت زهرا(ص) و امیرالمومنین(ع) و امام حسین(ع) و امام حسن(ع) و حضرت عباس (ع) به سوریه رفتم تا به حضرت زینب(س) ثابت کنم که «کلنا عباسک یا زینب».