آن جا که استان گیلان به استان قزوین می رسد، روستایی است که می تواند اسمش را به پاییز تغییر دهد. اسم روستا را گذاشته اند انبوه که اسم پرمعنایی است، وقتی در میان خروارها انار امسالش بنشینی و به دنیای قرمز رنگ اطراف نگاه کنی. به خانم ها که مشغول چیدن انار هستند و آن سوتر اجاق گاز روشن را هم زیرچشمی می پایند. به آقایان که حواسشان به بچه ها جمع است تا انارها را نشکانند و شیطان وسوسه شان نکند. گاهی هم به میهمان های تازه رسیده اناری تعارف می کنند یا دانه های انار را که آن جا برای پذیرایی گذاشته اند. بچه ها هم که تکلیف شان معلوم است، زیر دست و پا می پلکند و در نخستین فرصت اناری را به جیب می زنند. برای همین است که باید اسم این روستا را بگذاری بهترین بخش پاییز، یا ساده تر و روان تر، اسمش را بگذاری انار. وگرنه چه دلیلی دارد که آداب و رسوم قدیمی هم چنان پابرجا بماند و ریش سفیدهای روستا و بزرگان در کنار هم جمع شوند تا روز برداشت انار را تعیین کنند و همه در کنار هم این روز را جشن بگیرند. شما بگو سیزده بدر متفاوتی که به قصد چیدن انار صورت می گیرد. همه بیرون از خانه، روی زیرانداز و زمین و در دل طبیعت نشسته اند و این روز را جشن می گیرند. روزی که انارها از درخت پایین می آیند. در این روستا هیچ کس پیش از امروز دست به انار نمی شود، هیچ کس حق برداشت انار را ندارد، در این روستا که پایتخت انار می خوانندش، هیچ کس زودتر از چنین روزی از طعم انارهای دویست هکتار باغ انار خبر ندارد.