گوشی اش را می گیرد پیش چشمانم تا سیر کنم. جوانک خوش صورت سبکسری لاطائل می گوید و جفنگ می بافد و حرف های صدمن یه غاز و بی سروته تحویل مخاطب مجازی خود می دهد. ماتم برده. فیلم دیگری از همین جوانک را می آورد و آن را هم نشانم می دهد. باز هم سر ریز لاطائلاتی را می بینم و می شنوم فاقد سر سوزن ذوق و حرف حساب به دردبخوری... همه چیز نشان از نوعی خودشیفتگی و روان نژندی می دهد؛ اما انگار ماجرا ادامه دارد. جوان دیگری را نشانم می دهد. این یکی حرفی نمی زند. ساکت است و صرفا با حرکات لب و ابرو به مخاطب فرضی قمیش می آید. کل ماجرا کلوزآپ های جوانی است با بینی و لب های عمل کرده و موهای ژل زده، نشسته پشت رل ماشینی مدل بالا.