خانه آدمی به شکل عجیبی برایند تمامی حس های اوست. راست به آن گونه که می توان شنید و حس کرد و گاه دید، امید و یاس، عشق و گاه نفرت، شادی و اندوه، شجاعت و ترس، لبخند و اشک و... قصه های ناتمام... ناتمام... و ناتمام زندگی را.

آوای بزرگ شدن ها و پیرشدن ها، زمزمه ها، لالایی ها و تمام نغمه ها که در آستانه پنجره هایش خوانده شده اند و... به صدای اشیای به جامانده با حکایت های غریب و آشنا در سیالی از همه زمان ها و دوران ها. کافی است به آرامی در هر بخش یک خانه، در خلوت و تنهایی آن بنشینی تا با تو از در سخن برآید. آنگاه تمامی آدمیزادگانی که در آن خانه در آیند و روند بودند، به هیچ سیمایی و تنها در هیبت کالبدهای «شکل گونه» و «انتزاعی» و در پیچ وتاب های حسی و عاطفی خود بسان تابلوهایی، یکی پس از دیگری ظاهر شوند. این نمایشگاه 28 مهر در گالری الهه افتتاح شد و تا هشتم آبان دایر است.