بروجن یکی از شهرستان هایی است که به «بام ایران» معروف شده. شهرستانی که در گذر زمان بافت تاریخی و سنتی خود را حفظ کرده و اکنون در سایه وجود آثار تاریخی و جاذبه های طبیعی یکی از قطب های گردشگری استان چهارمحال و بختیاری است. این شهرستان در دشتی وسیع در محل تلاقی راه های مواصلاتی سه استان چهار محال و بختیاری، اصفهان و فارس قرار گرفته است. ارتفاع نزدیک به 2197 متری از سطح دریا موجب شده تا بروجن یکی از سردترین شهرهای کشور لقب بگیرد.

بیشتر آثار تاریخی شهرستان بروجن که بسیاری از آنها در اثر زلزله، باران شدید و نبود توجه کافی به حالت خرابه درآمده پس از قاجاریه ساخته شده اند و برخی از آنها نیز از همان آثار عصر صفوی و زندیه هنوز پابرجا بوده اند. «مسجد جامع بروجن» نیز از آثار دوره قاجاریه و مشتمل بر صحن، رواق و یک شبستان ستون دار است. «مسجد آیت الله زاده» نیز در جنوب غربی بروجن واقع شده و از آثار دوره قاجاریه است. بنای تاریخی «حمام مکتب خانه» بروجن که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده نیز از حمام های دوره قاجاریه است. پل مصلی بروجن نیز براساس کتیبه سنگی آن در سال 1319 هجری قمری 500 سال قبل از امضای فرمان مشروطیت ساخته شده است.

اما باغ آورگان، تالاب چغاخور، تالاب گندمان، تنگ وستگان، چشمه سیاسرد، گردشگاه گردبیشه، بقعه امام زاده حمزه علی، امام زاده مادر و دختر گندمان، امام زاده قیس بن علی، نقوش سنگی برجسته سولک در تنگ کوهستانی سولک (ساوالک) بختیاری و همچنین آداب و رسوم اصیل بختیاری ها از جمله دیگر جاذبه های دیدنی و گردشگری این شهرستان است. برای رفتن به بروجن می توانید از اصفهان-مبارکه- بروجن یا اصفهان-شهرضا-بروجن یا شهرکرد-بروجن و از شرق نیز ایذه-اردل-بروجن یا ایذه-لردگان-بروجن و نیز یاسوج-سمیرم-بروجن به این دیار کهن برسید. فاصله بروجن از برخی شهرها از جمله اصفهان 169 کیلومتر، تهران570 کیلومتر، اراک453 کیلومتر، همدان 666 کیلومتر، خرم آباد544 کیلومتر، اهواز 502 کیلومتر، یاسوج 322 کیلومتر و شیراز 650 کیلومتر است. آش دوغ، آش کشک و نان محلی کاکولی جزو غذا های محلی بروجن بوده و پولکی، نقل مخصوص این شهر، چای قنادی و گز بلداجی جزو سوغات این دیار است. گلیم، فرش، نمدمالی و گیوه دوزی نیز جزو صنایع دستی بروجن به حساب می آیند.