در چند ماه اخیر، خبرهایی هراس آور یکی پس از دیگری بهت همگان را برانگیخت. نمونه هایی از باورنکردنی ترین گونه های کودک آزاری؛ تجاوز جنسی به خردسالان در نخستین سال های زندگانی، آن هم اغلب به دست اعضای خانواده شان. در این میان سرعت در تشکیل محاکم و مجازات مجرمان و به تماشا نشستن مردم، بیشتر از آنکه بتواند امیدی برای التیامی حقیقی بر درد و زخم خانواده ها و کالبد جامعه باشد، گویای کوششی بوده است برای گریز به پیش؛ اینکه تصور کنیم بردارآویختن و چشم انداختن بر جسد آویزان هیولا، می تواند به معنای آن باشد که شرارت و بی رحمی او و لحظات هولناک درد و رنج کودکان معصوم و سایه سیاه کابوس و رنجی که تا آخرین روزهای