نهادهای مدرن ایران نیز به علل گوناگون بیش از اینکه در نقش اثرگذاری بر نهادهای سنتی ظاهر شوند، در قالب اثرپذیری ایفای نقش می کنند. برای نمونه رادیو و تلویزیون یک رسانه مهم با کار ویژه خود است که ایفای این نقش در جوامع توسعه یافته به روشنی دیده می شود ولی هنگامی که این نهاد وارد جامعه ایران می شود به جای آنکه آن کار ویژه اصلی خود را بازتولید و عرضه کند، تبدیل به بوق سنتی می شود و حتی از نهادهای مشابه سنتی نیز عقب می افتد. این مساله در بیشتر نهادهای جدید مشهود است، از جمله مهم ترین ضعف های آنها ناتوانی در پاسخگویی است. نگاه مدیران آن به جامعه با عقب مانده ترین نهادها تفاوت چندانی نمی کند. برای