تصویر، هیتلر را در سال 1928 در جریان گردهمایی حزب نازی در نورمبرگ آلمان نشان می دهد که در جلوی هیتلر در سمت چپ «هرمن گورینگ» از چهره های برجسته حزب نازی ایستاده است. شکست «پوتچ» مونیخ، هیتلر را متقاعد کرد تا به دنبال کسب قدرت از راه های حقوقی شود. وی که تا سال 1923، ممنوع از سخنرانی در انظار عمومی بود، با اوج گیری فعالیت نازی ها و حزبش، به چشم آمد اما با این حال حزب نازی ها که حدود 180 هزار نفر عضو داشت و یک تشکل کوچک محسوب می شد، کم کم در اقتصاد و تفکر جهان تاثیرگذار شد.

هر گاه عکسی از هیتلر می بینم به کودکی اومی اندیشم و از خود سوال می کنم که چگونه این اتفاق سهمناک شکل گرفت؟ آیا در کودکی او خللی صورت گرفت تا این شخصیت مخوف متولد شود؟می گویند هیتلر دو مرتبه برای ورود به مدرسه هنر درخواست داد اما هر بار با او مخالفت شد در مرحله دوم حتی به او اجازه ورود به سالن امتحانات ورودی هم داده نشد. او به تماشای تولیدات والت دیسنی علاقه مند بود.جالب است که کارشناسان هنر امروز او را یک هنرمند می دانند. بعدها «هاینریش هوفمان» را به خدمت گرفت تا از تمرینات سخنرانی او عکاسی کند. هیتلر با بررسی عکس هایش خود را برای سخنرانی های حماسی و تاثیر گذار آماده می کرد.«هوفمان» همواره همراه هیتلر بود وتنها عکاسی بود که در محافل خصوصی او اجازه ورود داشت. آدولف هیتلر در طول زندگی سیاسی اش از قدرت و تاثیر هنر کاملا آگاه بود بعدها از خانم «لنی رفینشتال» مستند ساز معروف به خوبی بهره گرفت وبا ساخت فیلم پیروزی اراده به اهدافش که جلب نظر توده ها بود دست یافت.اما این سوال هنوز مطرح است که کجای کار اشتباه بود؟ هنر یکی از راه های درمان تشویش های درونی است که امروز شاهد معجزه آن هستیم. آیا اگر هیتلر به عرصه هنر راه می یافت باز هم فاجعه می آفرید؟ شاید با ساخت چندفیلم جنگی آتش درونش خاموش می شد و الان جزو کارگردانان معروف دنیا بود.