«زاغه نشینی» همیشه حاشیه یک شهر را زخم می زند، اما عفونت این بار وسط شهر «آمل» سر باز کرده! بخت از آنها برگشته. جهان سر ناسازگاری دارد. دود مواد، فقر و بیکاری آنها را به یک رنگ درآورده، غریبه ها خیلی زود توی چشم می آیند. در چشم به هم زدنی معنی جنگل و دریا، بوته های تمشک و بوی شالی و شمال در ذهنت ویران می شود و به جان آن خانه هایی می نشیند، فرو ریخته و زنگ زده! غربت حک شده بر پیشانی اهالی، نفس خیابان را بریده، خانه ها حلبی و یک شکل. کوچک و پرجمعیت. پدرها یا نیستند یا زندانند. مادرها توی چهارراه ها، سرنوشت می فروشند! دخترها بی آتیه. پسرها بی آینده! شوربختی در خیابان لول می زند. سقف بسیاری از خانه