اولین پرسشی که به ذهن می آید، این است که اقتصاد رانتی و تجارت محور ایران اجازه توسعه اقتصاد دانش بنیان را می دهد؟ جواب این پرسش در سطح اول، سیاسی است و برمی گردد به شناخت آرایش طبقاتی و جناح های ذی نفع و توازن قوا و هژمون سیاسی (political hegemony) و اگر هژمون سیاسی به وسیله توسعه گرایان مترقی و پایدار به دست بیاید، برنامه های آنها با سهولت بهتری پیش می رود. در بین جناح های حاکم حداقل های نزدیکی با نیروهای توسعه خواه شاید جناح دولت باشد؛ اما بیاییم بنا را بر این بگذاریم که در بین جناح های حاکم هیچ کدام حاضر به ائتلاف سیاسی با نیروهای خواهان توسعه مترقی و پایدار نیستند. آیا وظیفه نیروهای مدافع