مدیران ارشد وزارت نفت از ابتدای دولت دوازدهم، و مهم تر از آن از ابتدای سال 92، چه وعده هایی داده اند و عملکرد آنها با وعده ها تا چه حد مطابقت داشته است؟ چهار ماه بیشتر به پایان سال 96 باقی نمانده است؛ وعده های داده شده برای سال جاری تا چه حد به تحقق نزدیک است؟ موفقیت وزارت نفت تنها با بررسی دقیق این سوالات مشخص خواهد شد.

بیشترین تاکید وزارت نفت در دوره چهار ساله دولت یازدهم که زنگنه بر کرسی وزارت نشسته بود و همچنین در دولت دوازدهم، بر افزایش تولید نفت و گاز از میادین مشترک و بالا بردن ظرفیت تولید نفت و گاز کشور از طریق انعقاد قراردادهای جدید نفتی بوده است. در این مسیر، بیش از همه بر جذب سرمایه و فناوری پیشرفته تاکید شده است.

بیژن زنگنه اواخر مرداد 96 گفت: «آنچه در برنامه ششم توسعه کشور آمده و به طور رسمی اعلام شده این است که باید 200 میلیارد دلار در بخش بالادستی و پایین دستی صنعت نفت سرمایه گذاری شود که از این میزان باید 70 درصد از منابع خارجی تامین شود... تلاش می کنیم امسال 50 تا 60 میلیارد دلار قرارداد فراهم کنیم...».

در واقع، زنگنه در نخستین روزهای شروع کار خود در دولت دوازدهم وعده جذب 50 تا 60میلیارد سرمایه را در سال 96 مطرح کرد. وزیر نفت تنها چند روز بعد در اوایل شهریور 96 در مصاحبه با خبر رادیو، پیش بینی خود از تعداد قراردادهای امضا شده در سال 96 را مطرح کرد و درخصوص امضای قراردادهای جدید نفتی گفت: «امضای قراردادهای جدید نفتی تا پایان سال جاری در برنامه قرار دارد... این یک مجموعه است و نمی توان تعداد دقیقی عنوان کرد، اما براساس مذاکرات جدی انجام شده با طرفین قراردادها، پیش بینی می شود حدود ده قرارداد امضا شود.» اما نه تنها این موضوع به وقوع نپیوسته، بلکه هنوز از قبل اولین قرارداد جدید نفتی امضا شده نیز در حد چند میلیون دلار، کار به شرکت های ایرانی ارجاع داده نشده است!

سرانجام این وعده ها چه شد؟ در نهایت تاکنون تنها یک قرارداد جدید نفتی برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی و با کنسرسیومی به رهبری توتال فرانسه امضا شده است.