بیش از سی و پنج سال از آشنایی ام با زنده یاد علی اکبر یساولی می گذرد، از همین رو او را یکی از بی ادعاترین افراد فعال در حوزه نشر می دانم. یساولی مردی بسیار خوشرو، خوش رفتار و از سویی صبور بود، علاقه چندانی به حضور در مجامع عمومی نداشت و اغلب ترجیحش بر این بود که غرق مطالعه و از سویی کار خود باشد.

از آنجایی که در دوره قبل مدیریت اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران را برعهده داشتم برخورد نزدیک تری به واسطه ملزومات کاری با او پیدا کردم و همین مساله منجر به ایجاد شناخت عمیق تری از این دوست و همکاری قدیمی در من شد؛ هر بار که برای کاری به اتحادیه مراجعه می کرد با مردی روبه رو می شدم که فارغ از هر گونه ادعایی بود، انگار نه انگار که سال هاست به کار نشر مشغول است و مصداقی بود برای این اصطلاح که می گویند: «درخت هر چه پربارتر، افتاده تر.»

دوران کارم در اتحادیه منجر به آن شد که فرصت خوبی برای بهره گرفتن از راهنمایی های او پیدا کنم. آنهایی که در کار نشر هستند می دانند که یساولی از جمله ناشران مطرح در حوزه کتاب های نفیس و هنری به شمار می آمد؛تا آنجا که شنیده ام پیش از انقلاب، قبل از آنکه مشغول کار نشر شود به تدریس مشغول بوده، بنابراین او فراتر از یک ناشر، کارشناسی خبره در حوزه کتاب های نفیس و هنری بود.

بعد از پیروزی انقلاب تعداد بسیار کمی دست به کار نشر کتاب های هنری و نفیس زدند. زنده یاد یساولی یکی از معدود ناشران فعال در این حوزه بود که بی اغراق بسیار خوش درخشید، تاسیس نشر یساولی در حوزه این کتاب ها، یکی از اتفاقات مبارک چهار دهه اخیر است.