آب هیرمند به جای آنکه به هامون برسد به منظور توسعه ناپایدار کشاورزی به چاه نیمه ها هدایت و در آنجا ذخیره می شود و هامون، بزرگترین دریاچه آب شیرین ایران اکنون سال هاست که در عطش آب مانده است! حالا بعد از گذشت بیست سال از آغاز خشکیدگی هامون، که در نتیجه سوء مدیریت در بخش مدیریت منابع آب و کشاورزی ایجاد شده هرساله به وسعت بیابان ها و کانون های گرد و غبار منطقه افزوده می شود. طوفان خاک که می آید روستاها زیر شن مدفون می شوند و تداوم این معضل در کنار کم آبی شدید و گسترش فقر، باعث مهاجرت گسترده روستاییان و تخلیه سکونتگاه ها شده است.