ماکیاولی از جمله نام های خاصی است که در گفتارهای عمومی بسیار کاربرد دارد. آنچه همگان عمدتا به او ارجاع می دهند مربوط است به عمده بحث های او در کتاب «شهریار» که نظریه ای بود برای زمامداری و حکومت بر مردم. نظریه ای که او بنیاد آن را حول روش و هدف در سیاست تعریف کرد: هدف عمل سیاسی دستیابی به قدرت است و بنابراین محدود به هیچ حکم اخلاقی نیست و استفاده از هر وسیله ای در سیاست برای پیشبرد اهداف آن مجاز است. با استناد به متن «شهریار» در گفتارهای عمومی این طور جاافتاده که ماکیاولی سیاست را به کل از اخلاق جدا می دانست، در زمینه سیاست سکولار بود و تکنسین کلبی مسلک قدرت. اما نتیجه گیری از نظریه ماکیاولی