فراموش نکنیم اکنون تنها زمان اندکی از تشکیل دولت می گذرد و به نظر می رسد بالابردن توقعات آن هم در آستانه بررسی و تصویب لایحه بودجه، به صلاح نبوده و این رویکرد چندان طبیعی به نظر نمی رسد. معتقدم اکنون در مقطعی نیستیم که بخواهیم دولت را رها کنیم و اگر کسی چنین فکری را در سر می‎پروراند، یا بیش از حد عجول است یا احیانا به دنبال برخی منافع شخصی است. درعین حال باید به روحانی هشدار دهیم مطالبات جریان اصلاحات همچنان پابرجاست. درصورتی که دولت معتقد است برآورده کردن این مطالبات گفتمانی در این فرصت اندک میسر نخواهد بود، قطعا می پذیریم اما دولت باید بداند که انتخابات، نقطه پایان مطالبات گفتمانی جریان اصلاحات نبوده، بلکه نقطه آغازین این مطالبات بوده است. در عین حال هنوز نیاز به تامل بیشتر درباره وضعیت دولت و تحمل این وضعیت است. اصلاح طلبان در زمان انتخابات اخیر نیز هرگز مرتکب اشتباه نشده و حمایت از روحانی درحالی صورت گرفت که درمقابل این کاندیدای اعتدال گرا، یک اصولگرای افراطی حضور داشت و در این شرایط، حمایت از روحانی معقول و سنجیده بود. رییسی به نوعی یک احمدی نژاد اصلاح شده بود و قصد داشت با شعارهای عوام فریبانه اوضاع را به آن هشت سال بازگرداند ازطرفی معتقدم بالابردن سطح مطالبات نوعی فرار رو به جلو ازسوی مخالفان جدی دولت است. به بیان دیگر اگر قرار است صرفا به روحانی هشدار بدهیم که اقدامات دولت را رصد می کنیم، قطعا شیوه های دیگری جز قطع حمایت وجود دارد. قطعا برخی اقدامات دولت در همین بازه زمانی اندک قابل انتقاد بوده و شکی در این مساله نیست اما کار دولت به اتمام نرسیده است. به این اعتبار، هشدار صریح ما به دولت این است که اولا اقدامات و عملکرد دولت و درثانی وعده ها و شعارهای روحانی در زمان انتخابات را رصد می کنیم. ما نباید اجازه دهیم زاویه دولت و اصلاح طلبان افزایش یابد و باید با حفظ انسجام و همبستگی زمینه را برای تحقق اهداف و شعارهای اصلاح طلبانه دولت اعتدال فراهم آوریم.