بسیاری از نهادها و سازمان ها فقط اسم «نهاد» یا «سازمان» را بر خود دارند؛ چون فرد را نتوانسته اند با منافع سازمانی پیوند دهند. برای چنین کاری احتیاج به صنف و تجمعات گروهی کارکنان وجود دارد. بدیهی است که فرد هنگام ورود به عرصه های دیگری غیر از خانواده، مانند اداره یا آموزش وپرورش و سازمان های «اسمی» تمام توجهش به این است که منافع خانوادگی خود را دنبال کند. چون مهم ترین و برجسته ترین نهاد اجتماعی خانواده است و افراد باید برای آن فداکاری کنند. طبیعی است که آن افراد تمام امکانات و فرصت ها و موقعیت های آن سازمان یا جامعه را می خواهند به خانواده و به خودشان اختصاص دهند. بنابراین می بینیم وقتی که تنها